Python Rusz głową! Wydanie II

jesteś tutaj�

xxix

Wprowadzenie

Twój mózg

uważa, że

TEGO nie warto

zapamiętywać.

Wspaniale. Pozostało

jeszcze jedynie 580

głupich, nudnych

i drętwych stron.

Twój mózg myśli,

że właśnie TO jest istotne.

Wiemy, co myślisz

Jakim cudem może to być poważna książka?

Po co te wszystkie obrazki?

Czy w ten sposób naprawdę mogę się czegokolwiek

nauczyć?

Wiemy, co myśli Twój

mózg

Twój mózg pragnie nowości. Zawsze szuka, przegląda i wyczekuje czegoś

niezwykłego. Tak jest skonstruowany i dzięki temu masz szansę przeżyć.

Zatem, co Twój mózg robi z tymi wszystkimi rutynowymi, zwyczajnymi,

normalnymi informacjami, jakie do niego docierają? Robi wszystko, co

tylko

może, aby nie przeszkadzały mu w jego najważniejszym zadaniu —

zapamiętywaniu rzeczy, które mają

prawdziwe znaczenie. Twój mózg nie

traci czasu i energii na zapamiętywanie nudnych informacji; one nigdy nie

przechodzą przez filtr odrzucający od razu wszystko, co jest „całkowicie

nieistotne”.

Skąd w takim razie Twój mózg

wie, co jest istotne? Wyobraź sobie,

że wędrujesz po lesie i nagle wyskakuje na Ciebie tygrys. Co się dzieje

w Twojej głowie i Twoim ciele?

Neurony płoną. Emocje szaleją.

Adrenalina napływa falami.

I właśnie dlatego Twój mózg wie, że…

To musi być ważne! Nie zapominaj o tym!

Wyobraź sobie teraz, że siedzisz w domu albo w bibliotece. Jest bezpiecznie

i miło, a w okolicy nie grasują żadne tygrysy. Uczysz się. Przygotowujesz się

do egzaminu. A może rozgryzasz jakiś trudny problem techniczny,

którego rozwiązanie, według szefa, powinno zająć Ci tydzień,

co najwyżej dziesięć dni.

Jest tylko jeden, drobny problem. Twój mózg stara się pomóc.

Podejmuje próby, aby te w oczywisty sposób

nieistotne informacje nie

zajmowały cennych zasobów w Twojej głowie. Zasobów, które powinny

zostać wykorzystane na zapamiętanie naprawdę

ważnych rzeczy. Takich

jak tygrysy. Takich jak zagrożenie, jakie niesie ze sobą pożar. Takich jak

to, że nigdy nie powinieneś publikować na Facebooku zdjęć z imprezy.

Co gorsza, nie ma żadnego sposobu, aby powiedzieć mózgowi: „Hej,

mózgu mój, dziękuję ci bardzo, ale niezależnie od tego, jak nudna jest

ta książka i jak nieznaczne są emocje, których aktualnie doznaję,

to jednak naprawdę chciałbym zapamiętać wszystkie te informacje”.