Python Rusz głową! Wydanie II

jesteś tutaj�

257

Przechowywanie danych i manipulowanie nimi

Czas na użycie sekwencji ucieczki (w stosunku do Twoich danych)

>>> from flask import escape

>>> escape(‘To jest Request’)

Markup(‘To jest Request’)

>>> escape(‘To jest <Request>’)

Markup(‘To jest &lt;Request&gt;’)

Użyj funkcji escape

w stosunku do zwykłego

łańcucha znakowego.

Zaimportuj

funkcję.

Użyj funkcji escape

w stosunku do

łańcucha znakowego

zawierającego jakieś

znaki specjalne.

Znaki specjalne zostały zastąpione odpowiednimi

sekwencjami (tzn. przetłumaczone).

Brak zmian

@app.route(‘/viewlog’)

def view_the_log() -> str:

with open(‘vsearch.log’) as log:

contents = log.read()

return contents

Tutaj przechowywane

są nasze zalogowane

dane (w postaci

łańcucha znakowego).

Aby rozwiązać nasz problem, musimy tylko wywołać funkcję

escape

, podając jej jako

argument zmienną

contents

.

Porady

maniaka

Zapewniany przez framework

Flask obiekt Markup to tekst,

który został sformatowany

w taki sposób, aby był bezpieczny

w kontekście użycia w kodzie

HTML lub XML. Markup dziedziczy

po wbudowanym łańcuchu

znakowym Pythona o nazwie

unicode i może być stosowany

wszędzie tam, gdzie korzysta się

ze zwykłych łańcuchów.

Gdy powstawał język HTML, jego projektanci wiedzieli, że niektórzy twórcy stron internetowych

będą chcieli wyświetlać znaki nawiasów trójkątnych (a także inne symbole mające specjalne

znaczenie w HTML-u). W związku z tym wymyślili tzw. escaping (inaczej: użycie sekwencji

ucieczki), czyli sposób kodowania znaków specjalnych HTML-a, dzięki któremu mogą one pojawiać

się w stronach internetowych, lecz nie być przy tym interpretowane jako kod języka HTML.

Zdefiniowano w tym celu szereg translacji, po jednej dla każdego znaku specjalnego. Idea jest

prosta: znak specjalny, taki jak

<

, jest zdefiniowany jako

&lt;

, natomiast znak

>

— jako

&gt;

.

Jeśli wyślesz te translacje zamiast surowych danych, Twoja przeglądarka zrobi to, co należy: wyświetli

znaki

<

oraz

>

, zamiast je ignorować, a także pokaże tekst znajdujący się pomiędzy tymi znakami.

Framework Flask zawiera funkcję o nazwie

escape

(która tak naprawdę została odziedziczona

po silniku Jinja2). Jeśli poda się jej surowe dane, tłumaczy je ona do postaci dostosowanej do

wymagań kodu HTML. Poeksperymentujmy trochę z funkcją

escape

w wierszu poleceń

Pythona, aby przekonać się, jak działa.

Zacznij od zaimportowania funkcji

escape

z modułu

flask

, a następnie wywołaj ją

z argumentem będącym łańcuchem znakowym, który nie zawiera żadnych znaków specjalnych.

Wartość zwracana przez funkcję

escape

jest obiektem Markup (obiektem znacznikowym),

który pod każdym względem zachowuje się tak, jak zwykły łańcuch znakowy. Jeśli

przekażesz tej funkcji łańcuch zawierający jakiekolwiek znaki specjalne HTML-a, dokona

ona jego translacji, tak jak zostało to przedstawione poniżej.

Tak jak w poprzednim przykładzie (pokazanym powyżej), również ten obiekt

znacznikowy możesz traktować w taki sposób, jakby był zwykłym łańcuchem znakowym.

Gdyby udało się nam jakoś wywołać funkcję

escape

względem danych przechowywanych w pliku logu,

bylibyśmy w stanie rozwiązać problem, który mamy obecnie z niewyświetlaniem danych żądań. Nie

powinno to być zbyt trudne, jako że plik logu jest odczytywany „za jednym zamachem” przez funkcję

view_the_log

, zanim zwróci go ona w postaci łańcucha znakowego, jak pokazano poniżej.