Python Rusz głową! Wydanie II

jesteś tutaj�

321

Trochę klasy

Radzenie sobie z zasięgiem

Aby zademonstrować, co się dzieje ze zmiennymi używanymi w funkcji, poeksperymentujmy trochę w wierszu

poleceń powłoki Pythona. Wypróbuj kod przedstawiony poniżej, czytając go. Nasze komentarze ponumerowaliśmy

od 1 do 8, aby przeprowadzić Cię przez kolejne kroki przykładu.

1. Funkcja soundbite

przyjmuje

jeden argument.

2. Wartość zostaje

przypisana do

zmiennej wewnątrz

tej funkcji.

3. Argument zostaje

przypisany do innej

zmiennej wewnątrz tej

funkcji.

4. Zmienne

funkcji są

używane do

wyświetlenia

komunikatu.

5. Wartość zostaje przypisana

do zmiennej o nazwie „name”.

6. Funkcja soundbite

zostaje wywołana.

7. Po wyświetleniu

danych przez

funkcję, wartość

zmiennej name jest

nadal dostępna.

8. Jednak żadna

ze zmiennych

wykorzystywanych

wewnątrz funkcji

już nie jest

dostępna, ponieważ

istnieją one jedynie

w obrębie jej

zestawu.

Gdy zmienne są definiowane wewnątrz zestawu funkcji, istnieją tylko wtedy, gdy ta funkcja działa. Oznacza to, że

zmienne te znajdują się „w zasięgu”, dzięki czemu są widoczne i można z nich korzystać w zestawie funkcji. Jednak

gdy funkcja się kończy, wszystkie zdefiniowane w jej obrębie zmienne są niszczone — zaczynają znajdować się „poza

zasięgiem” — i wszystkie używane przez nie zasoby zostają zwolnione przez interpreter.

To właśnie dzieje się z trzema zmiennymi wykorzystywanymi wewnątrz funkcji

soundbite

, jak widać to powyżej.

W chwili gdy funkcja ta dobiega końca, zmienne

insider

,

outsider

i

from_outside

przestają istnieć. Wszelkie próby

odwołania się do nich spoza zestawu funkcji (czyli spoza zasięgu tej funkcji) powodują wystąpienie błędu

NameError

.