Python Rusz głową! Wydanie II

jesteś tutaj�

23

Podstawy

Eksperymentowanie w powłoce

Teraz, gdy wiesz już, że da się wpisać pojedynczą instrukcję Pythona po znaku zachęty

>>>

i wykonać ją bez zwłoki, możesz przystąpić do opracowywania kodu, który jest

niezbędny, aby rozbudować Twój program.

Oto co powinien robić Twój nowy kod:

Powtarzać

działanie określoną liczbę razy. Zdecydowaliśmy już,

że skorzystamy tu z zapewnianej przez język Python pętli

for

.

Wstrzymywać

program na wskazaną liczbę sekund. Umożliwi nam to

funkcja

sleep

należąca do modułu

time

biblioteki standardowej.

Generować

liczbę losową należącą do przedziału wyznaczonego przez

dwie zadane wartości. Sztuczkę tę pomoże nam wykonać funkcja

randint

,

należąca do modułu

random

biblioteki standardowej.

Zamiast pokazywać Ci całe zrzuty okna programu IDLE, będziemy jedynie prezentować

zawartość wiersza poleceń powłoki (wraz ze znakiem zachęty

>>>

) oraz dane wyjściowe,

które będą w nim wyświetlane. A konkretnie: zamiast pojawiających się wcześniej w tym

rozdziale zrzutów ekranu od tej chwili będziesz oglądał coś takiego jak poniżej.

Na kilku następnych stronach będziemy się zajmować eksperymentami, które mają

przybliżyć nas do odpowiedzi na pytanie, jak dodać do naszego programu trzy

funkcje wymienione powyżej. Będziemy się

bawić kodem w wierszu poleceń, aż

uda nam się dokładnie określić postać instrukcji, których w tym celu potrzebujemy.

Zostaw na razie w spokoju kod zapisany w pliku

odd.py, a następnie uaktywnij okno

powłoki, przechodząc do niego. Kursor tekstowy powinien mrugać na prawo od

znaku zachęty

>>>

, czekając cierpliwie, aż wpiszesz tam jakiś kod.

Przejdź do następnej strony, gdy będziesz gotów. Niech zaczną się eksperymenty.

>>> print(‘Cześć, mamo!’)

Cześć, mamo!

To jest znak zachęty powłoki.

Pojedyncza instrukcja kodu, którą

musisz wpisać (po czym nacisnąć

klawisz Enter).

Oto wyświetlane na niebiesko dane

wyjściowe będące wynikiem wykonania

pojedynczej instrukcji kodu.