Python Rusz głową! Wydanie II

108

Rozdział 3.

k oraz found[k]

Iterowanie po kluczach i wartościach

Gdy iterowałeś po słowniku za pomocą pętli

for

, interpreter przetwarzał wyłącznie klucze tego

słownika.

Aby odwoływać się również do powiązanych z nimi danych, każdy z kluczy musisz umieścić

w nawiasach kwadratowych i używać wraz z nazwą słownika, co umożliwi Ci dostęp do

odpowiednich wartości.

Dokładnie to robi pętla przedstawiona poniżej, wyświetlając nie tylko same klucze, lecz również

powiązane z nimi wartości danych. Zmodyfikowaliśmy tu zestaw w taki sposób, aby za pomocą

każdego klucza występującego w pętli

for

uzyskać dostęp do każdej wartości.

Jako że pętla

for

iteruje po każdej parze klucz-wartość należącej do słownika, w każdym

przejściu klucz bieżącego wiersza jest najpierw przypisywany do zmiennej

k

, a dostęp do

powiązanej z nim wartości uzyskuje się następnie dzięki konstrukcji

found[k]

. Do wywołania

funkcji

print

dodaliśmy też dwa łańcuchy znakowe, aby nieco ułatwić Ci odczytanie danych

wyjściowych z ekranu.

obiekt

obiekt

obiekt

obiekt

klucz nr 1

klucz nr 2

klucz nr 3

klucz nr 4

Słownik

>>> for k in found:

print(k, ‘znaleziono’, found[k], ‘raz(y).’)

o znaleziono 0 raz(y).

i znaleziono 0 raz(y).

a znaleziono 0 raz(y).

u znaleziono 0 raz(y).

e znaleziono 2 raz(y).

Używamy zmiennej k do

reprezentowania klucza,

a konstrukcji found[k]

w celu uzyskania dostępu

do wartości.

To wygląda już o niebo lepiej. Zarówno

klucze, jak i wartości zostały przetworzone

przez pętlę i wyświetlone na ekranie.

Jeśli podczas czytania wykonujesz poszczególne operacje w swojej powłoce, a Twoje dane wyjściowe

są ułożone na ekranie w innej kolejności niż nasze, nie martw się. Gdy wykonujesz poszczególne

operacje na słowniku, interpreter wewnętrznie układa jego dane w sposób losowy i nie gwarantuje

tu zastosowania jakiegokolwiek określonego porządku. Kolejność Twoich danych prawdopodobnie

będzie się różniła od tej, którą zaobserwowaliśmy my, nie powinieneś jednak się tym niepokoić.

Naszą główną troską jest to, aby dane były bezpiecznie przechowywane w słowniku, i tak właśnie jest.

Przedstawiona powyżej pętla w

oczywisty sposób działa. Jest jeszcze jednak kilka rzeczy,

o które powinniśmy tu zadbać.

Po pierwsze, byłoby miło, gdyby dane wyjściowe były uporządkowane alfabetycznie

(tj. w kolejności:

a

,

e

,

i

,

o

,

u

), a nie losowo, jak teraz, prawda?

Po drugie, mimo że wyraźnie widać, iż pętla ta działa, zastosowany tu sposób iterowania po słowniku

nie jest preferowany, co oznacza, że większość programistów Pythona zrobiłaby to nieco inaczej.

Omówmy obydwa te punkty nieco dokładniej (najpierw jednak zróbmy mały przegląd

przedstawionego do tej pory materiału).

jesteś tutaj�

109

Dane strukturalne

Słowniki: co już wiemy

Poniżej znajdziesz podsumowanie wiadomości, które udało nam się do tej pory zdobyć na temat

struktury danych, jaką jest słownik.

>>> for k in sorted(found):

print(k, ‘znaleziono’, found[k], ‘raz(y).’)

a znaleziono 0 raz(y).

e znaleziono 2 raz(y).

i znaleziono 0 raz(y).

o znaleziono 0 raz(y).

u znaleziono 0 raz(y).

To bardzo niewielka modyfikacja kodu pętli,

ale... daje całkiem sporo. Spójrz tylko:

dane wyjściowe są posortowane

w kolejności alfabetycznej.

CELNE SPOSTRZEŻENIA



Traktuj słownik jak kolekcję wierszy, z których

każdy ma dokładnie dwie kolumny. Pierwsza

z nich przechowuje klucz, podczas gdy druga

zawiera wartość.



Każdy wiersz określany jest mianem pary klucz-

wartość, a słownik może się powiększać w taki

sposób, aby zawierać dowolną liczbę takich par.

Podobnie jak listy, słowniki mogą się rozrastać

lub kurczyć w zależności od potrzeb.



Słownik łatwo jest znaleźć w kodzie: jest

umieszczony w nawiasach klamrowych, każda

znajdująca się w nim para klucz-wartość jest

oddzielona przecinkiem od kolejnej, a każdy klucz

jest oddzielony od odpowiadającej mu wartości

za pomocą dwukropka.



Słownik

nie

zachowuje porządku, w jakim

wstawiane są wiersze. Kolejność umieszczania

wierszy nie wpływa w żaden sposób na to,

jak są one zapisywane w pamięci.



Do danych przechowywanych przez słownik

można się odwołać, korzystając z notacji

nawiasów kwadratowych. Aby uzyskać dostęp

do określonej wartości, należy umieścić w takich

nawiasach odpowiadający jej klucz.



Zapewniana przez Pythona pętla for może być

wykorzystywana do iterowania po słowniku.

Przy każdej iteracji klucz zostaje przypisany

do zmiennej pętli, która jest używana do

odwoływania się do wartości danej..

Określanie porządku słownika na wyjściu

Chcemy mieć możliwość wyświetlenia danych przetwarzanych w pętli

for

w wybranej przez nas

kolejności (

a

,

e

,

i

,

o

,

u

) zamiast w kolejności losowej, jak miało to miejsce do tej pory. Język Python

sprawia, że zadanie to jest wręcz trywialne, a to dzięki istnieniu wbudowanej funkcji

sorted

.

Wystarczy, że tworząc swoją pętlę

for

, jako argument wywołania przekażesz tej funkcji słownik

found

, a dane wyjściowe zostaną ułożone alfabetycznie, tak jak zostało to przedstawione poniżej.

To pierwsza rzecz, którą mieliśmy zamiar się zająć. Teraz dowiemy się, jakie podejście do tworzenia kodu

preferuje większość programistów Pythona ponad to, które zostało pokazane powyżej na tej stronie (choć

i to ostatnie jest często stosowane w praktyce, dlatego zdecydowanie powinieneś wiedzieć również o nim).