Python Rusz głową! Wydanie II

124

Rozdział 3.

Zbiory nie znoszą duplikatów

Wydajne tworzenie zbiorów

Ponownie przyjrzyjmy się kodowi programu vowels3.py, w którym do sprawdzenia,

czy samogłoski występują w zadanym słowie, wykorzystywana była lista.

Poniżej zaprezentowaliśmy ten kod raz jeszcze. Zauważ, że teraz mamy już w nim

zaimplementowaną logikę, dzięki której każda samogłoska odnotowywana jest tylko

raz. Z pełną premedytacją wyeliminowaliśmy tu

jakąkolwiek możliwość dodania

duplikatów do listy

found

.

obiekt b

obiekt f

obiekt a

obiekt e

obiekt d

obiekt c

Zbiór

Zanim przejdziesz dalej, skorzystaj ze środowiska IDLE, aby zapisać ten kod w pliku o nazwie

vowels7.py, dzięki czemu będziemy mogli swobodnie wprowadzać w nim zmiany, nie martwiąc

się, że zepsujemy nasze rozwiązanie wykorzystujące w swoim działaniu listy (o którym wiemy,

że funkcjonuje zgodnie z oczekiwaniami). Ponieważ stało się to już naszą rutynową praktyką,

poeksperymentujmy w wierszu poleceń powłoki, zanim zabierzemy się do wprowadzania zmian

w kodzie programu

vowels7.py. Kod widoczny w oknie edycji środowiska IDLE zaczniemy

edytować dopiero wtedy, gdy uda nam się już wypracować odpowiednie rozwiązanie w powłoce.

Tworzenie zbiorów z sekwencji

Zaczniemy od utworzenia zbioru samogłosek za pomocą kodu przedstawionego w połowie

poprzedniej strony (krok ten możesz pominąć, jeśli wpisałeś już odpowiednią instrukcję po znaku

zachęty

>>>

wiersza poleceń powłoki).

>>> vowels = { ‘a’, ‘e’, ‘e’, ‘i’, ‘o’, ‘u’, ‘u’ }

>>> vowels

{‘i’, ‘u’, ‘o’, ‘e’, ‘a’}

Poniżej zaprezentowany został wygodny sposób osiągnięcia tego samego efektu. Umożliwia on szybkie

wygenerowanie zbioru za pomocą funkcji

set

, której przekazuje się dowolną sekwencję (na przykład

łańcuch znakowy). Sposób ten został pokazany na przykładzie tworzenia zbioru samogłosek.

>>> vowels2 = set(‘aeeiouu’)

>>> vowels2

{‘i’, ‘u’, ‘o’, ‘e’, ‘a’}

To kod programu

vowels3.py, który

wyświetla unikatowe

samogłoski znalezione

w podanym słowie.

W kodzie tym

w roli podstawowej

struktury danych

została wykorzystana

lista.

Nie dopuszczamy do

pojawienia się duplikatów

na liście found.

Te dwa wiersze kodu

spełniają to samo

zadanie: każdy z nich

przypisuje nowy obiekt

zbioru do zmiennej.