Python Rusz głową! Wydanie II

172

Rozdział 4.

Szybka aktualizacja

Odświeżanie tego, co już wiemy o funkcjach

Przypomnijmy sobie, co nowego dowiedziałeś się na temat funkcji do tej pory,

gdy poświęciłeś już nieco czasu na poznawanie sposobu działania argumentów.

CELNE SPOSTRZEŻENIA



Oprócz tego, że funkcje wspierają ponowne

użycie kodu, mogą też ukrywać złożoność. Jeśli

masz w swoim kodzie jakiś skomplikowany

wiersz, z którego będziesz często korzystał,

wydziel go i ukryj za prostym wywołaniem

funkcji.



Dowolny argument funkcji może mieć wartość

domyślną, którą podaje się w wierszu def. Jeśli

tak jest, podawanie wartości takiego argumentu

przy wywoływaniu funkcji ma charakter

opcjonalny.



Argumenty możesz przypisywać w sposób

pozycyjny, lecz możesz też korzystać ze słów

kluczowych. Jeśli używasz tej drugiej metody,

dopuszczalna jest dowolna kolejność argumentów

(ponieważ wszelkie prawdopodobieństwo

wystąpienia niejednoznaczności zostaje

wyeliminowane dzięki zastosowaniu słów

kluczowych i pozycje argumentów przestają

mieć jakiekolwiek znaczenie)..

Te funkcje moim zdaniem

naprawdę dają radę. Jak mogę

ich używać i jak udostępniać je

innym programistom?

Istnieje wiele sposobów, aby to zrobić.

Teraz, gdy masz już trochę kodu, którym warto się

podzielić z innymi, sensowne wydaje się pytanie,

jak najlepiej z niego korzystać i jak udostępniać go

innym programistom. Podobnie jak w przypadku

wielu innych kwestii, również na to pytanie jest

więcej niż jedna dobra odpowiedź. Na kilku

następnych stronach spróbujemy Ci przybliżyć taki

sposób pakowania i dystrybucji Twoich funkcji,

aby ich używanie było dla Ciebie i innych osób

łatwe i przynosiło wszystkim korzyści.

jesteś tutaj�

173

Ponowne użycie kodu

Funkcje tworzą moduły

Po przejściu całej tej drogi związanej z tworzeniem funkcji wielokrotnego użytku (a właściwie

dwóch takich funkcji, jak ma to miejsce w przypadku kodu znajdującego się w pliku

vsearch.py),

warto zapytać:

w jaki sposób najlepiej udostępniać swoje funkcje?

Możliwe jest oczywiście udostępnianie funkcji przez kopiowanie i wklejanie jej kodu wszędzie

tam, gdzie jest on potrzebny, ale z uwagi na to, że jest to bardzo zła i nieefektywna metoda, nie

będziemy jej brać pod uwagę. Wiele kopii tej samej funkcji powoduje szybkie zaśmiecenie bazy

kodu i jest gwarantowaną drogą do katastrofy (zwłaszcza że z pewnością nadejdzie kiedyś taki

moment, gdy będziesz musiał zmienić sposób działania swojej funkcji). O wiele lepszym pomysłem

jest utworzenie

modułu

zawierającego pojedynczą, kanoniczną kopię wszystkich funkcji, które

chcesz udostępniać. To z kolei prowadzi do następnego pytania:

jak tworzy się moduły w Pythonie?

Odpowiedź na to pytanie nie może być prostsza: modułem jest każdy plik zawierający funkcje.

Szczęśliwie dla nas oznacza to również, że plik

vsearch.py stanowi już moduł. Poniżej możesz go

znów ujrzeć, tym razem w pełni jego modułowej chwały.

Plik vsearch.py zawiera funkcje,

co czyni go pełnoprawnym modułem.

moduł

Tworzenie modułów nie może być prostsze, jednak...

Tworzenie modułów to bułka z masłem: wystarczy tylko utworzyć plik zawierający funkcje,

które chcesz udostępnić.

Gdy moduł już istnieje, udostępnienie jego zawartości swoim programom jest również bardzo

prostym działaniem: musisz tu jedynie zaimportować ten moduł za pomocą instrukcji

import

języka Python.

Samo to działanie nie jest skomplikowane. Powinieneś jednak wiedzieć, że interpreter zakłada,

iż moduł, który importujesz, znajduje się w miejscu wskazywanym przez

ścieżkę wyszukiwania

(ang.

search path), a zapewnienie, żeby tak właśnie było, może wymagać nieco więcej zachodu.

Na kilku kolejnych stronach przedstawimy Ci tajniki importowania modułu.

Udostępniaj

swoje funkcje

w modułach.