Python Rusz głową! Wydanie II

186

Rozdział 4.

Kolej na Sarę

Prezentacja semantyki „wywołania przez referencję”

Sara niezrażona pozornym zwycięstwem Tomka usiadła do komputera i przejęła

kontrolę nad klawiaturą, aby przeprowadzić swoje próby w powłoce. Poniżej raz jeszcze

przedstawiliśmy kod naszego modułu w oknie edycji środowiska IDLE, a w nim —

funkcję Sary gotową do działania.

To zachowanie

jest dziwne.

Sposób działania funkcji Tomka jasno wskazuje, że mamy do czynienia z semantyką wywołania

przez wartość, podczas gdy przykład zastosowania funkcji Sary wyraźnie demonstruje wywołanie

przez referencję.

Jak to możliwe? Co się tu dzieje? Czy język Python korzysta z

obydwu tych sposobów

przekazywania argumentów?

Moduł

mystery.py

Funkcja

Tomka

Funkcja Sary

>>> numbers = [ 42, 256, 16 ]

>>> change(numbers)

Przed: [42, 256, 16]

Po: [42, 256, 16, ‘Więcej danych’]

>>> numbers

[42, 256, 16, ‘Więcej danych’]

Korzystając

z tej samej listy,

co Tomek, Sara

wywołuje swoją

funkcję change.

Zobacz, co się stało! Tym

razem wartość argumentu

została zmieniona zarówno

w funkcji, jak i w powłoce.

Wydaje się to sugerować,

że funkcje Pythona

korzystają RÓWNIEŻ

z semantyki wywołania

przez referencję.

Sara wprowadziła kilka wierszy kodu po znaku zachęty

>>>

wiersza poleceń powłoki Pythona,

po czym rozsiadła się w fotelu i powiedziała do Tomka: „Cóż, jeśli Python korzysta wyłącznie

z wywołań przez wartość, jak wytłumaczysz to, co się tu dzieje?”. Tomek zaniemówił.

Przyjrzyj się pokazanym poniżej operacjom wykonanym przez Sarę w wierszu poleceń powłoki.