Android Programowanie aplikacji. Rusz głową! Wydanie II

Układy z ograniczeniami

223

jesteś tutaj 

Przedstawiamy układy z ograniczeniami

W tym rozdziale skoncentrujemy się na stosowaniu układów nowego typu:

układów

z ograniczeniami

. Układy tego typu są bardziej złożone od układów liniowych lub

układów ramek, lecz jednocześnie są bardziej elastyczne. Co więcej, są one także

znacznie bardziej efektywne w przypadku tworzenia złożonych interfejsów użytkownika,

gdyż pozwalają na tworzenie bardziej płaskiej hierarchii widoków, a to z kolei oznacza,

że Android będzie miał mniej do przetwarzania podczas działania aplikacji.

Układy z ograniczeniami projektuje się WIZUALNIE

Kolejną zaletą wynikającą ze stosowania układów z ograniczeniami jest to, że zostały

one zaprojektowane specjalnie pod kątem współpracy z narzędziami projektowymi

Android Studio. W odróżnieniu od układów liniowych oraz układów ramek, w których

przypadku zazwyczaj bezpośrednio modyfikujemy kod XML, układy z ograniczeniami

są projektowane

w sposób wizualny. Można więc przeciągać i upuszczać komponenty

GUI bezpośrednio w obszarze szkicu i wydawać instrukcje określające, jak mają być

wyświetlane poszczególne widoki.

Aby przekonać się, jak to wszystko wygląda w praktyce, najpierw zrobimy sobie

krótką wycieczkę po układach z ograniczeniami, następnie użyjemy takiego układu

do stworzenia interfejsu użytkownika przedstawionego na poniższym rysunku:

To jest kontrolka

TextView.

To są kontrolki EditText

wypełniające dostępny obszar

na całą jego szerokość.

Kontrolka EditText Treść

wiadomości wypełnia

dostępny obszar na całą

jego szerokość i wysokość.

Przycisk Wyślij jest

wyświetlany pośrodku

u dołu ekranu.

Do tworzenia układów

z ograniczeniami

konieczne jest

zainstalowanie Android

Studio w wersji 2.3

lub nowszej. W razie

stosowania starszej

wersji trzeba będzie ją

zaktualizować.

Utwórz nowy projekt

Zaczniemy od utworzenia w Android Studio nowego projektu aplikacji o nazwie „Układ

z ograniczeniami”, używając nazwy domeny „hfad.com”, co oznacza, że kod będzie umieszczony

w pakiecie

com.hfad.ukladzograniczeniami

. Wybierz minimalny poziom SDK 19, by aplikacja

działała na większości dostępnych urządzeń. Będziesz potrzebował pustej aktywności o nazwie

„MainActivity” korzystającej z układu „activity_main.xml”; dzięki temu wygenerowany kod

będzie taki sam jak nasz.

Podczas tworzenia aktywności nie możesz zapomnieć o usunięciu

zaznaczenia z pola wyboru Backwards Compatibility (AppCompat).