Python Rusz głową! Wydanie II

8

Rozdział 1.

Krok po kroku

Uruchamianie kodu instrukcja po instrukcji

Poniżej znajdziesz kod programu zaprezentowanego na

stronie 4

.

Zostańmy interpreterem języka Python

Poświęćmy trochę czasu, aby przejść przez ten kod w mniej więcej ten sam sposób,

w jaki robi to interpreter — wiersz po wierszu, od

początku pliku aż do jego końca.

W pierwszym wierszu kodu

importowane

są pewne istniejące funkcje z

biblioteki

standardowej

Pythona, która stanowi ogromny zbiór modułów programistycznych

zapewniających mnóstwo wstępnie zbudowanego (i wysokiej jakości) kodu

wielokrotnego użytku.

W naszym kodzie żądamy konkretnie jednego submodułu należącego do modułu

datetime

, który wchodzi w skład biblioteki standardowej. Nieco mylące jest to,

że submoduł ten również nosi nazwę

datetime

, ale tak to już jest. Submoduł

datetime

zapewnia mechanizm umożliwiający posługiwanie się czasem, o czym

przekonasz się podczas lektury kilku kolejnych stron.

from datetime import datetime

odds = [ 1, 3, 5, 7, 9, 11, 13, 15, 17, 19,

21, 23, 25, 27, 29, 31, 33, 35, 37, 39,

41, 43, 45, 47, 49, 51, 53, 55, 57, 59 ]

right_this_minute = datetime.today().minute

if right_this_minute in odds:

print(“Ta minuta wydaje się dość nieparzysta.”)

else:

print(“Minuta parzysta.”)

To jest nazwa

submodułu

To jest nazwa modułu

biblioteki standardowej,

z którego ma zostać

zaimportowany kod

wielokrotnego użytku.

from datetime import datetime

odds = [ 1, 3, 5, 7, 9, 11, 13, 15, 17, 19,

21, 23, 25, 27, 29, 31, 33, 35, 37, 39,

41, 43, 45, 47, 49, 51, 53, 55, 57, 59 ]

...

Pamiętaj: interpreter

zaczyna pracę od

początku pliku

i kontynuuje ją

aż do jego końca,

wykonując każdy

wiersz kodu Pythona

po kolei.

Gdy w tej książce chcemy, abyś zwrócił szczególną

uwagę na jakiś wiersz kodu, zaznaczamy go za

pomocą pogrubionej czcionki i specjalnego tła

(tak jak zrobiliśmy to w tym przykładzie).

Traktuj moduły

jako kolekcje

związanych

ze sobą funkcji.