Python Rusz głową! Wydanie II

jesteś tutaj�

289

Używanie bazy danych

Potwierdź, że Twoja tabela jest gotowa

na przyjęcie danych

Wraz z utworzeniem tabeli zakończyliśmy zadanie nr 3.

Przekonajmy się za pomocą konsoli, że tabela rzeczywiście powstała i że ma strukturę,

którą zdefiniowaliśmy. Będąc nadal zalogowanym w konsoli MySQL jako użytkownik

vsearch

, wydaj po jej znaku zachęty polecenie

describe log

.

Zainstaluj serwer bazy

danych MySQL.

Zainstaluj sterownik

bazy danych MySQL

dla języka Python.

Utwórz bazę danych

i tabele dla naszej

aplikacji WWW.

Utwórz kod, za pomocą

którego nasza aplikacja

WWW będzie korzystała

z bazy danych i tabel.

I oto mamy dowód, że tabela

log

istnieje i ma strukturę, która odpowiada wymaganiom naszej

aplikacji WWW związanym z logowaniem. Wprowadź polecenie

quit

, aby opuścić konsolę

(ponieważ na razie nie będziemy z niej korzystać).

A więc teraz mogę już zacząć

dodawać dane do tej tabeli, zgadza

się? Mój kumpel, który jest ekspertem od

SQL-a, mówi, że mogę w tym celu użyć kilku

„ręcznych” instrukcji INSERT.

Tak, to jedna z dostępnych możliwości.

Nic nie stoi na przeszkodzie, abyś ręcznie wpisał kilka instrukcji

INSERT

języka SQL w konsoli i dodał w ten sposób dane do

swojej nowo utworzonej tabeli. Pamiętaj jednak, że chcemy,

aby to nasza aplikacja WWW

automatycznie

dodawała dane

dotyczące żądań sieciowych do tabeli

log

i ma to zastosowanie

również w przypadku instrukcji

INSERT

.

Aby to osiągnąć, musimy napisać trochę kodu Pythona, który

będzie komunikował się z tabelą

log

. Natomiast żeby to zrobić,

musimy lepiej poznać DB-API zapewniane przez język Python.

mysql> describe log;

+----------------+--------------+------+-----+-------------------+----------------+

| Field | Type | Null | Key | Default | Extra |

+----------------+--------------+------+-----+-------------------+----------------+

| id | int(11) | NO | PRI | NULL | auto_increment |

| ts | timestamp | NO | | CURRENT_TIMESTAMP | |

| phrase | varchar(128) | NO | | NULL | |

| letters | varchar(32) | NO | | NULL | |

| ip | varchar(16) | NO | | NULL | |

| browser_string | varchar(256) | NO | | NULL | |

| results | varchar(64) | NO | | NULL | |

+----------------+--------------+------+-----+-------------------+----------------+

290

Rozdział 7.

DB-API Pythona

DB-API

Pythona

sterownik MySQL-

Connector/Python

MySQL

Twój kod

>>> dbconfig = { ‘host’: ‘127.0.0.1’,

‘user’: ‘vsearch’,

‘password’: ‘vsearchpasswd’,

‘database’: ‘vsearchlogDB’, }

1. Nasz serwer działa na komputerze

lokalnym, dlatego w przypadku klucza

‘host’ korzystamy z IP localhosta.

2. Identyfikator użytkownika

vsearch przedstawiony wcześniej

w tym rozdziale został przypisany

do klucza ‘user’.

3. Kluczowi

‘password’ jest

przypisane

prawidłowe hasło,

które ma być

stosowane dla

tego identyfikatora

użytkownika.

4. Nazwa bazy danych — w tym przypadku

„vsearchlogDB” — jest przypisana do klucza

‘database’.

DB-API z bliska (1. z 3)

Przypomnij sobie schemat przedstawiony we wcześniejszej części tego rozdziału, na którym pokazano

miejsce zajmowane przez DB-API Pythona w odniesieniu do Twojego kodu, wybranego przez Ciebie

sterownika bazy danych oraz działającego w tle systemu bazy danych.

Zastosowanie DB-API ma Ci umożliwić wymianę używanej kombinacji sterownika i bazy danych

przy bardzo niewielkich zmianach w Twoim kodzie Pythona, jeśli tylko ograniczysz się do korzystania

wyłącznie z możliwości zapewnianych przez to API.

Dokonajmy przeglądu tego, z czym wiąże się programowanie w zgodzie z tym ważnym standardem

Pythona. Zamierzamy tu przedstawić sześć kroków.

DB-API — krok 1. Zdefiniuj właściwości swojego połączenia

Łącząc się z bazą danych MySQL, potrzebujesz czterech informacji: (1) adresu IP lub nazwy komputera, na którym

działa serwer MySQL (znanego także jako

host), (2) identyfikatora użytkownika, który ma być wykorzystywany,

(3) hasła związanego z tym identyfikatorem użytkownika oraz (4) nazwy bazy danych, z którą użytkownik

o wskazanym identyfikatorze chce współpracować.

Sterownik

MySQL-Connector/Python umożliwia umieszczenie tych właściwości połączenia w słowniku Pythona,

dzięki czemu łatwo jest ich używać i odwoływać się do nich. Zróbmy to teraz, wprowadzając kod w wierszu poleceń

powłoki Pythona. Wykonuj na swoim komputerze te same operacje co my. Poniżej przedstawiona została definicja

słownika (o nazwie

dbconfig

), który łączy cztery wymagane „klucze połączenia” z odpowiadającymi im wartościami.