Python Rusz głową! Wydanie II

jesteś tutaj�

507

Zaawansowana iteracja

Utwórz nową,

pustą krotkę.

Spróbuj dynamicznie

dodać do niej jakieś

dane.

Nie da się dołączyć

czegokolwiek do

istniejącej krotki,

ponieważ jest ona

niemodyfikowalna.

To połączenie pętli for i komprehencji

listy wyświetla każdą wartość należącą

do listy pomnożoną przez trzy. Wiesz,

że masz tu do czynienia z komprehencją

listy, ponieważ kod ten znajduje się

w nawiasie kwadratowym.

Spójrz jednak na to. Nawias

okrągły powoduje, że wygląda to

na „komprehencję krotki”, wiesz

jednak, że taka konstrukcja jest

niemożliwa. Mimo to przedstawiona

tu pętla generuje dane, których się

spodziewasz. Dziwne, nie?

Co jest grane?

Obydwie pętle

generują te same

wyniki.

Co z „komprehencjami krotek”?

Cztery wbudowane struktury danych języka Python (krotki, listy, zbiory i słowniki) znajdują bardzo wiele różnych

zastosowań. Niemal wszystkie da się też utworzyć za pomocą komprehencji, a wyjątkiem jest tu krotka.

Dlaczego tak jest?

Okazuje się, że idea „komprehencji krotki” tak naprawdę nie ma sensu. Przypomnij sobie, że krotki są

niemodyfikowalne: gdy zostaną już utworzone, nie mogą być zmieniane. Oznacza to również, że nie da się

generować wartości krotki w kodzie, co widać na przykładzie sesji środowiska IDLE pokazanej poniżej.

Nie dzieje się tu nic dziwnego ani cudownego, ponieważ właśnie takiego zachowania spodziewamy

się po krotkach: gdy już istnieją,

nie mogą zostać zmienione. Już samo to powinno wystarczyć, aby

wykluczyć zastosowanie krotek w jakiegokolwiek rodzaju komprehencjach. Przyjrzyj się jednak również

przedstawionym poniżej eksperymentom w wierszu poleceń powłoki Pythona. Druga pętla różni się od

pierwszej tylko jednym małym szczegółem: nawiasy kwadratowe otaczające komprehencję listy (widoczne

w pierwszej pętli) zostały zastąpione nawiasami okrągłymi (w przypadku drugiej pętli).