Python Rusz głową! Wydanie II

jesteś tutaj�

171

Ponowne użycie kodu

Układ pozycyjny kontra słowa kluczowe

Jak się właśnie przekonaliśmy, funkcja

search4letters

może być wywoływana z jednym lub dwoma

argumentami, przy czym drugi argument jest opcjonalny. Jeśli podasz tylko jeden argument, argument

letters

przyjmie domyślną wartość będącą łańcuchem znakowym zawierającym samogłoski. Przyjrzyj

się raz jeszcze pokazanemu poniżej wierszowi

def

naszej funkcji.

def search4letters(phrase:str, letters:str=’aeiou’) -> set:

Interpreter Pythona zapewnia nie tylko obsługę wartości domyślnych argumentów, lecz również

umożliwia wywołanie funkcji z

argumentami ze słowami kluczowymi

. Aby zrozumieć tę

koncepcję, zastanów się, przyglądając się przedstawionemu poniżej przykładowi, jak do tej pory

wywoływaliśmy funkcję

search4letters

.

Wiersz def naszej funkcji

W widocznym powyżej wywołaniu dwa podane łańcuchy znakowe są przypisywane, odpowiednio,

do argumentów

phrase

i

letters

na podstawie swoich pozycji. Oznacza to, że pierwszy łańcuch

zostaje przypisany do zmiennej

phrase

, drugi zaś — do zmiennej

letters

. Sposób ten znany

jest pod nazwą

przypisania pozycyjnego

, ponieważ wykorzystuje się w jego przypadku kolejność

argumentów.

W języku Python możliwe jest jednak również odwoływanie się do argumentów za pomocą ich

nazw. Jeśli korzystasz z tego sposobu, kolejność występowania wartości przestaje mieć znaczenie.

Technika ta nosi nazwę

przypisania za pomocą słowa kluczowego

. Aby z niej skorzystać, podczas

wywoływania funkcji powinieneś

w dowolnej kolejności przypisać każdy z łańcuchów znakowych do

odpowiedniego argumentu wskazanego za pomocą nazwy, co zaprezentowano poniżej.

search4letters(‘galaktyka’, ‘tym’)

def search4letters(phrase:str, letters:str=’aeiou’) -> set:

search4letters(letters=’tym’, phrase=’galaktyka’)

def search4letters(phrase:str, letters:str=’aeiou’) -> set:

Obydwa przedstawione na tej stronie wywołania funkcji

search4letters

odnoszą ten sam

skutek, zwracając zbiór zawierający litery

t

oraz

y

. Choć w przypadku naszej niewielkiej

funkcji może być dość trudno dostrzec zalety korzystania z argumentów ze słowami

kluczowymi, rozwiązanie to oferuje dużą elastyczność, której znaczenie staje się jasne, gdy

wywołuje się funkcję przyjmującą bardzo wiele argumentów. Przykład tego rodzaju funkcji

(należącej do biblioteki standardowej) poznasz jeszcze przed końcem tego rozdziału.

Kolejność argumentów

nie ma znaczenia, jeśli

w wywołaniu funkcji

korzysta się ze słów

kluczowych.