Wyznania mówcy. Spraw, by ludzie Cię słuchali

Rozdział 8. Czego nauczyło mnie moje 15 minut sławy

Jest maj 2008 roku. Siedzę w studiu stacji CNBC ubrany w czarne buty, czarne spodnie i czarny golf, otoczony jasnymi, białymi światłami i patrzę w kamerę. Spoglądanie na jednolitą ścianę światła przywodzi na myśl niebo, przynajmniej do chwili gdy do człowieka nie zacznie docierać, że niczego nie widzi, bolą go oczy i jest mu gorąco jak cholera. Z każdą sekundą narastało we mnie przekonanie, że technicy nie filmują mnie, lecz obserwują, jak szybko się roztopię niczym zła czarownica z Czarnoksiężnika z Krainy Oz. Pasek taśmy na podłodze wyznacza linię, na której powinienem trzymać stopy, ...